Konkatedra pod wezwaniem św. Wojciecha

Murowany kościół gotycki z lat 1310 – 1330 usytuowany w pobliżu rynku miejskiego. Do 1525 roku był to kościół katolicki, potem do 1945 r. ewangelicki i od 1982 roku ponownie służy katolikom.

Fontanna Rolanda

Pochodząca z 1900 roku fontanna pierwotnie stała w stolicy Niemiec Berlinie w dzielnicy Charlotennburg. Została wybudowana na pamiątkę śmierci pierwszego cesarza zjednoczonych Niemiec Wilhelma I. Fontanna wykonana jest w stylu romantycznego historyzmu, czyli nawiązuje do stylów architektonicznych z różnych epok. Są tu połączone elementy stylu antycznego, romańskiego i gotyckiego. Fontanna składa się z trzech kondygnacji, postumentu i podtrzymujących ją pięciu lwów, od których zawdzięcza swą obecną nazwę. Elewacja fontanny jest bogato zdobiona w motywy roślinne i zwierzęce. Oprócz lwów są na fontannie jeszcze: słonie, wielbłąd, wilk, smok i węże. Obiekt ustawiony jest na środku dawnego rynku miejskiego.

Murowane wodociągi z lat 1726 – 1730

Prabuty podobnie jak większość miast z przewagą zabudowy drewnianej w swej kilkusetletniej historii doznały znacznych zniszczeń w wyniku pożarów, które zdarzały się niestety dość często. Zaopatrzenie w wodę aż do 20-tych lat XVIII w. było bardzo słabe. Ujawniło się to zwłaszcza w trakcie wielkiego pożaru, który strawił w dniu 13 maja 1722 r. między innymi zamek, kościół polski. Sytuacja ta zmusiła władze miejskie i państwowe Królestwa Pruskiego do poważnego zajęcia się zaopatrzeniem miasta w wodę. Po kilku latach przygotowań w 1726 r. przystąpiono do budowy, której wykonania podjął się mistrz budowlany Hindersin. Prace trwały do 1730 r. W tym czasie oprócz ułożenia sieci drewnianych i metalowych rur w poszczególnych ulicach wykonano również murowane przesklepione kolebkowo kanały wodociągów wraz z czterema dużymi zbiornikami rozmieszczonymi w narożnikach rynku, nad którymi znajdowały się pompy umieszczone jeszcze na geodezyjnych szkicach wykonanych pod koniec XIX w. Wejście do kanałów znajdowało się w dawnym murze obronnym miasta od strony wschodniej na przedłużeniu obecnej ulicy Reja (dawnej Hinterstrasse) w kierunku wschodnim za ulicę Wałową.

Kaplica pw. Najświętszej Marii Panny – tzw. Kościół Polski

W południowo-zachodniej części miasta znajduje się wybudowana w latach 1378-1402 przez biskupa Jana I Mnicha kaplica pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny zwana w późniejszych wiekach kościołem polskim. Obiekt ten znajdował się poza murami miasta, ściana północna była połączona z murem miejskim przerzuconą przez fosą arkadką. Kościół został przebudowany w XVI wieku. Szczyt wschodni posiada ścianę ażurową z kolistymi otworami i trzema wnękami z blendami i okienkiem. Szczyt zachodni ma cztery wnęki i małe biofory po bokach, oraz ośmioboczną wieżę przypominająca basztę obronną. Dynamikę obu szczytom nadają smukłe sterczyny. Wewnątrz kościoła zachował się drewniany polichromowany strop z połowy lat dwudziestych XVIII wieku, wykonany w stylu barokowym. W części centralnej przedstawiony jest Chrystus jako źródła życia oraz ukazane w formie medalionów postacie czterech ewangelistów z ich symbolami. Ciekawostką są częściowo odsłonięte ornamenty roślinne i cytaty z psalmów i ewangelii po polsku i niemiecku oraz napis fundacyjny po łacinie.